Trawnik po zimie - od czego zacząć?

Niszczymy filc...

Wertykulacja, czyli pionowe cięcie darni wykonuje się aby przeciwdziałać jej filcowaniu. Zabieg ten usuwa filc powstały z obumarłych pędów traw i resztek po koszeniu, oraz mech. Skaryfikacja powoduje przewietrzanie warstwy krzewienia się roślin. Obecność warstwy filcu powyżej 25 mm powoduje wiele problemów - zakłócenie obiegu wody, skrócenie systemu korzeniowego, wzrost zagrożenia chorobami. Zabieg wykonuje się przy użycia wertykulatora, urządzenia z licznie osadzonymi nożami na obracających się bębnach. Można także stosować wertylukator ręczny z nożykami grabkowatymi. Zabieg ten wykonuje się przynajmniej raz w roku - najbardziej optymalny termin marzec/kwiecień lub sierpień/wrzesień. Wertykulację przeprowadza się na suchym i nisko skoszonym trawniku. Po zabiegu należy usunąć resztki obumarłych, zwertykulowanych części roślin. Czasem przeprowadza się zabieg w okresie nasilenia się chorób, ponieważ łagodzi to skutki porażenia roślin.

Wertykulator elektryczny	Wertykulator ręczny

Aeracja…

Aeracja czyli napowietrzanie ma na celu rozluźnienie podłoża. W ubitej warstwie beztlenowej występuje słaba przenikalność wody, zmniejsza się aktywność mikroorganizmów glebowych oraz łatwo rozwija się filc oraz mech. Pod wpływem napowietrzenia masa korzeniowa wyraźnie zwiększa się, a nawozy łatwiej wnikają w głąb podłoża. Polepsza się także elastyczność i zdolności regeneracyjne roślin. Zabieg przeprowadza się walcem z rurkowymi bolcami bądź ręcznym aeratorem. Można także użyć nakładek z kolcami na obuwie. Aerację powinno przeprowadzić się raz w roku, najlepiej w lipcu, po koszeniu w odpowiedniej wilgotności i plastyczności podłoża.

Aerator mechaniczny	Aerator ręczny	Buty z kolcami

Dosiewamy trawę…

Jeżeli na powierzchni trawnika powstały puste miejsca, po wygrabieniu terenu (ewentualnie, jeśli jest taka potrzeba, po przeprowadzeniu wertykulacji) musimy dosiać trawę. W tym celu wolne od roślin podłoże spulchniamy widłami szerokozębnymi. Następnie, jeżeli gleba pod trawnikiem jest zwięzła, mieszamy ją z piaskiem i po wyrównaniu powierzchni dosiewamy trawę. Na zakończenie trawnik wałujemy i podlewamy.

Nawozimy …

Dawki składników pokarmowych, niezbędne do zastosowania na danym trawniku, ustala się na podstawie stwierdzonej zasobności gleby w podstawowe składniki mineralne. Na początku kwietnia trawnik należy zasilić. Można rozłożyć 1,5-2-centymetrową warstwę przesianego przez drobną siatkę, dobrze rozłożonego kompostu i równomiernie go rozgrabić. Można też zastosować nawozy mineralne wieloskładnikowe, jak Azofoska Fruktus – trawnik (dawkę 4 kg/100 m², zamiast użyć jej jednorazowo, lepiej podzielić na przykład na trzy porcje i zasilać nimi rośliny co miesiąc), albo nawozy wieloskładnikowe wolno działające (stosuje się je raz – wiosną). Innym idealnym wiosennym nawozem do trawnika jest saletra wapniowa 6 kg/100 m². Nawóz ten zawiera łatwo przyswajalny azot w formie azotanowej, oraz również łatwo przyswajalny wapń. Stosowanie saletry wapniowej spowoduje szybkie odzyskanie przez trawnik pięknego zielonego koloru. Nawóz stosujemy pogłównie, najlepiej w 2-3 dawkach  co 2-3 tygodnie. Warto nawożenie wykonać przed deszczem, a unikać sypania nawozu zaraz po deszczu na mokrą jeszcze trawę.

Po wstępnym nawożeniu wiosennym za pomocą saletry wapniowej, kolejnym nawozem który możemy stosować jest prawie każdy dowolny nawóz wieloskładnikowy. Warto wybrać taki ze zwiększoną zawartością żelaza. Składnik ten poza tym, że doda koloru trawie, to dodatkowo nieco hamuje rozwój mchów w trawniku.

Trawnik - kalendarium prac pielęgnacyjnych

Tekst opracowany na podstawie Wielka Encyklopedia Ogrodnictwa, MUZA SA, Warszawa 1994, s.276-290, oraz artykułów zamieszczonych w Dolnośląskim Informatorze Rolniczym, nr 5/2001 i nr 6/2001.